De groei van wantrouwen in de wereld raakt me. Het motiveert me om juist het vertrouwen in elkaar actief te cultiveren.

Ik heb als individu geen invloed op de wereldpolitiek. Maar ik heb wél invloed op hoe ik me tot de wereld verhoud. Vertrouwen vergroten is voor mij essentieel. En dat begint klein: door mijn buren, vrienden en nieuwe mensen op te zoeken en hen beter te leren kennen. Leren kennen schept vertrouwen.

Omdat we zien dat de ander, net als wij, uiteindelijk hetzelfde wil. Misschien niet aan de oppervlakte – niet in meningen, niet in gedrag. En dat vraagt om luisteren, dialoog en soms bijstellen. Maar in de kern wil iedereen gelukkig zijn en in vrede leven. Vertrouwen is geen luxe, het is een fundament.

En toch… als vertrouwen beschadigd is, moet het opnieuw opgebouwd worden. Soms lukt dat, soms niet. En als het niet lukt, blijft er verwijdering achter. Dan groeit de afstand. Dan groeit de onvrede. Niet alleen naar de ander, maar ook in mijzelf. Want als ik me minder veilig voel, blijf ik op mijn hoede. Dan neem ik meer afstand. En dat leidt weer tot meer wantrouwen.